Χρ. Τσικούρας, Οι Θρησκείες, τα έθνη, η κατάργηση και η υπέρβασή τους

Θέματα: Ορθοδοξία, Πίστη

  Θεωρούμε ότι, το πρώτο που έχει να κάνει κανείς ασχολούμενος με αυτές τις δυο έννοιες, είναι να ξεκαθαρίσει ποια από τις δυο είναι μεγαλύτερη και εμπεριέχει την άλλη. Εμείς, ως ορθόδοξοι, θεωρούμε ότι μεγαλύτερη είναι η πίστη στην αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Ο Χριστός ως Θεάνθρωπος αποκάλυψε στην ανθρωπότητα την Θεότητα. Ενανθρώπησε και φανέρωσε ποιος και πως είναι ο Θεός.

« εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρὸς με οὐ μὴ πεινάσῃ, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 35).
       ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μου ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 51).
       ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 14).
       ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ, καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 18).
       ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 58).
       ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι΄ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 9).
       ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ὁ ποιμὴν ὁ καλός τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 11).
       ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχὴν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 14).
      ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; (Ἰωάνν. κεφ. ια΄ στίχ. 25).
       ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι΄ ἐμοῦ. εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τόν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν, καὶ ἀπ΄ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἐωράκατε αὐτόν... οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; (Ἰωάνν. κεφ. ιδ΄ στίχ. 6).
       ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατὴρ μου ὁ γεωργός ἐστι. (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 1).
       ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 5).
        Ἰησοῦς οὖν... εἶπεν αὐτοῖς· τίνα ζητεῖτε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι. εἰστήκει δὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν μετ΄ αὐτῶν. (Ἰωάνν. κεφ. ιη΄ στίχ. 5).
        εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· σὺ λέγεις ὅτι βασιλεὺς εἰμι ἐγώ. (Ἰωάνν. κεφ. ιη΄ στίχ. 37).
       Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 8).
       ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾃδου. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 17).
       ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κα΄ στίχ. 6).
        ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κβ΄ στίχ. 13).
       ἐγώ εἰμι ἡ ρίζᾳ καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνὸς. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κβ΄ στίχ. 16).»

  Ο Θεός είναι δημιουργός του κόσμου και των ανθρώπων. Όλα όσα υπάρχουν έχουν την αναφορά τους σε Αυτόν και όλα εξαρτώνται από Αυτόν. Και η προοπτική όμως και η ολοκλήρωση όλων είναι Αυτός. Τα έθνη εκεί έχουν την ολοκλήρωση τους και την ενότητα τους, στον Θεό. «πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·  ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.  οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Γαλ. ΄Γ 27-28).

    Αν αυτά τα δυο διαφωνήσουν και έρθουν σε σύγκρουση, ποιο είναι σωστό να διαλέξουμε; Εμείς διαλέγουμε τον Θεό γιατί αυτός είναι πατέρας όλων των ανθρώπων. Η προοπτική της ανθρωπότητας είναι η υπέρβαση της εθνικής μας ιδιότητας και η ενσωμάτωσή μας στο σώμα του Χριστού.

  Διευκρινίζουμε όμως την διαφορά της εν Χριστώ υπέρβασης με την ανορθόδοξη εξαναγκαστική κατάργηση της εθνικότητας. Αυτό το δεύτερο το κάνει η αντίχριστη παγκοσμιοποίηση. Ο Χριστός ενώνει τους ανθρώπους με την ελεύθερη αγάπη. Η αρχή μας είναι κοινή και ο προορισμός μας επίσης κοινός. Από τον Θεό βγήκαμε και στον Θεό πηγαίνουμε. Και εδώ τώρα το ζητούμενο είναι να έχουμε τον Θεό μας. Η επιχειρούμενη ευρωπαϊκή (κατ’ επέκταση παγκόσμια) ένωση γίνεται σε άλλη βάση. Γίνεται χωρίς την ελευθερία και την αγάπη. Γίνεται αναγκαστικά προς χάριν της απόλυτης εξουσίας μερικών ισχυρών ανθρώπων σε βάρος των πολλών ανίσχυρων. Αυτό είναι ρατσισμός. Ρατσισμός είναι ο ένας να έχει όλα τα δικαιώματα και όλα τα αγαθά και ο άλλος κανένα.

  Από την άλλη στην εν Χριστώ ένωση των ανθρώπων η εθνικότητα δεν εξαφανίζεται, αλλά ενώ υπάρχει, δεν έχει τον κύριο και κρίσιμο ρόλο στον τρόπο υπάρξεως. Δηλαδή και ο κολασμένος μπορεί να είναι Έλληνας και ο λυτρωμένος επίσης.

  Γιατί όμως η εθνική ιδιότητα και η εξ ανθρώπων καταγωγή, να συγκρουστεί με την εκ Θεού καταγωγή και την υπαρξιακή προοπτική της ανθρωπότητας; Δε χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι να εναρμονιστεί το ένα με το άλλο. Αυτό μπορεί να γίνει αρκεί να το θέλει κανείς. Η ιστορία εξ άλλου το κατέγραψε.

  Η Παλαιά Διαθήκη ως ιστορία του εβραϊκού έθνους, δείχνει ξεκάθαρα την εναρμόνιση αυτήν. Δείχνει επίσης τις τρομερές συνέπειες που έχει η άρνηση του θελήματος του Θεού, η αμαρτία, για την έκβαση στα εθνικά ζητήματα. Το εβραϊκό έθνος κατατρόπωσε πανίσχυρους εχθρούς με την βοήθεια του Θεού. Έπεσε όμως σε σκληρή σκλαβιά και φοβερές ήττες χωρίς αυτήν. Με το πέρασμα μάλιστα, δια του Χριστού, στην Καινή Διαθήκη και την σταύρωση Του, από τους θρησκευτικούς άρχοντες του Εβραϊκού έθνους, επήλθε και η μεγάλη καταστροφή και ερήμωση της Ιερουσαλήμ. «ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.  Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.  ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.» (Ματθ. ΚΓ΄36-38)

  Και σε εμάς όμως τους Έλληνες και στην δικιά μας ιστορία, στις δικές μας εθνικές υποθέσεις, στους πολέμους με άλλα έθνη, φάνηκε η σωτήρια βοήθεια του Θεού. Η επανάσταση του 1821 ήταν στενά συνδεδεμένη με την ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων ενάντια στους Μωαμεθανούς τούρκους. Η έκβαση αναπάντεχη και αντίθετη στην λογική. Χωρίς όπλα, χωρίς χρήματα, χωρίς οργανωμένο στρατό, οι Έλληνες νίκησαν. Από την άλλη η πίστη κράτησε την εθνική συνείδηση μέσα στα 400 χρόνια σκλαβιάς. Η πίστη με τα χριστιανικά ήθη και έθιμα διαχώριζε τους μεν από τους δε. Χωρίς χώρα, χωρίς περιουσία, χωρίς δικαιώματα, μέσα στους σκοτωμούς και τα βασανιστήρια, παρέμεινε και διασώθηκε η εθνική συνείδηση. Τώρα όμως που η πίστη εξασθενεί, τώρα που τα χριστιανικά ήθη και έθιμα περιορίζονται και παραγκωνίζονται, τώρα το έθνος μας ρεζιλεύεται και διασύρεται, τώρα ο λαός εξαθλιώνεται.

  Οι θρησκείες των εθνών έπαιξαν και θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο και στο μέλλον. Ένα ορθόδοξο έθνος δε θέλει να πολεμήσει εναντίον ενός άλλου ορθόδοξου, εκτός και μόνο αν η ορθοδοξία του είναι ψεύτικη. Ποιος θέλει να φονεύσει τα αδέρφια του; Στην πραγματικότητα δεν θέλει καθόλου τον πόλεμο, ούτε με τους αλόπισοτυς, αλλά την ειρήνη στον κόσμο. μόνο αναγκάζεται να πολεμήσει όταν δέχεται τρομερές επιθέσεις. Ο χριστιανισμός βέβαια διασπάστηκε σε πολλές ανορθόδοξες ομολογίες. Έθνη με διαφορετικές ομολογίες έχουν έχθρα. Αυτήν υφίσταται και θα παίξει τον ρόλο της στο μέλλον όπως τον έπαιξε στο παρελθόν.

  Στο παρελθόν τα φράγκικα έθνη, υπό την επιρροή του πάπα, της αίρεσης δηλαδή, δεν υποστήριξαν την ορθόδοξη Ρωμιοσύνη. Την άφησαν να πέσει στα φονικά χέρια των μουσουλμάνων. Ήθελαν και θέλουν τον αφανισμό της. Αν έχουν για τον αναγνώστη κάποια αξία οι προφητείες μεγάλων Αγίων της ορθοδοξίας (Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Γέρων Παϊσιος ο Αγιορείτης) το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον. Πάλι τα φράγκικα έθνη, υπό της ίδιας επιρροής, δε θα βοηθήσουν την ρωμιοσύνη. Πάλι ο παλιός εχθρός του Χριστού, οι φαρισαίοι, οι εβραίοι, αν και ομοεθνείς Του, θα υποκινούν εκ των όπισθεν και εκ του σκότους και του μυστικού τις εθνικές, κρατικές, στρατιωτικές και οικονομικές δυνάμεις εναντίον των μαθητών Του. Εναντίον κάθε κράτους και έθνους ορθόδοξου και φυσικά του δικού μας.  

  Παρατηρήσατε σε αυτό την ανωτερότητα της πίστης από το έθνος ως κριτήριο υπαρξιακής τοποθέτησης και πρακτικών ενεργειών. Οι εβραίοι ομοεθνείς με Τον Χριστό τον μισούν εις τους αιώνας, όσοι δεν Τον δέχτηκαν για Θεό και θα δεχτούν στην θέση Του τον αντίχριστο. Ο Ελληνικός και ο Ρωσικός λαός αλλοεθνείς όντες έχουν την πίστη στην Θεότητά Του ως καθοριστικό παράγοντα στις εθνικές  επιλογές τους. Έγραψα ο λαός, γιατί οι άρχοντες του λαού, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί, είναι κατασκευασμένοι και τοποθετημένοι από το διεθνές ανορθόδοξο λόμπι της παγκοσμιοποίησης. Αυτοί δεν εκφράζουν τον λαό. Τον τρομοκρατούν, τον εκβιάζουν, τον εξαπατούν και τον οδηγούν στην σκλαβιά, η οποία προφητεύτηκε από τους αγίους που προαναφέραμε.  

  Παρατηρήσατε την ανωτερότητα της πίστης και στο παρακάτω. Ο Θεός και η πίστη δεν μπορεί και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να γίνει υπηρέτρια εθνικών στόχων και εθνικών σχεδιασμών. Δε μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τον Θεό για να ικανοποιήσει τις αμαρτωλές επιθυμίες του και τα κοσμικά όνειρά του για εξουσία και βασίλεια. Αυτό έκανε το Βατικανό στο παρελθόν και θα το ξανακάνει. Οι σταυροφορίες ήταν εγκλήματα στο όνομα του Θεού. Αντίθετα όμως, τα έθνη μπορούν και πρέπει να συμμορφώσουν τον τρόπο ζωής τους, τους νόμους, τα έθιμα τους, τον εθνικό τους σχεδιασμό, στο θέλημα του Θεού. Αυτό έκανε η Ρωμιοσύνη και θα το ξανακάνει. Μια τέτοια συμμόρφωση στον Χριστό είναι ευλογία.

  Επιχειρήσαμε την ανάπτυξη του θέματος με κέντρο την ορθοδοξία. Με την εκ των προτέρων παραδοχή της ως μόνης αλήθειας. Κατά τη γνώμη μας οι άλλες θρησκείες ως ψεύτικες, ως ανθρώπινα δημιουργήματα ηθικών κωδίκων και υπαρξιακών εικασιών,  έπαιξαν και θα παίξουν οπωσδήποτε σημαντικό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όχι όμως σωτήριο. Πάντως και ο μη ορθόδοξος αναγνώστης θα παραδεχτεί τον οπωσδήποτε σημαντικό ρόλο της θρησκείας και του έθνους στην ανθρώπινη ιστορία.    

  Αυτά τα δυο επιχειρεί να τα καταργήσει η λεγόμενη νέα τάξη, σαν αιτίες σύγκρουσης και απώλειας της ειρήνης. Επιχειρεί, η νέα τάξη, να αναπτύξει μια νέα παν-θρησκεία. Την πίστη δηλαδή ότι όλες οι θρησκείες είναι καλές. Όλες έχουν έναν πυρήνα αληθινό και χρήσιμο για όλη την ανθρωπότητα. Όλες μπορούν να ενωθούν σε μια νέα αντίληψη ολιστική, αρκεί να αφαιρεθούν από αυτές όσα στοιχεία είναι εσφαλμένα και εμποδίζουν την αρμονική συνύπαρξή τους.

  Στην περίπτωση λοιπόν της νέας τάξης κάποιοι άνθρωποι (η υπερεθνική ελίτ) θα κρίνουν (για μας, χωρίς εμάς) και θα αποφασίσουν, τι είναι αληθινό και χρήσιμο και τι είναι ψεύτικο, εσφαλμένο και άχρηστο, στις θρησκείες, για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Μετά θα μας εξαναγκάσουν με τον ήδη γνωστό τρόπο του εκβιασμού, να συμμορφωθούμε στις αποφάσεις τους. Μιλάμε για την μεγαλύτερη δικτατορία στην ανθρώπινη ιστορία.  

  Φίλοι μου αναγνώστες. Σας ρωτώ ξεκάθαρα. Εμπιστεύεστε αυτήν την υπερεθνική ελίτ; Την εμπιστεύεστε περισσότερο από τον Χριστό; Προσωπικά δε θα την εμπιστευόμουν ακόμα και αν δεν είχα γνωρίσει τον Χριστό. Είναι αυτή που μας εκβιάζει τώρα και μας καταστρέφει με την οικονομία και το χρήμα. Αυτή που έφτιαξε την αισχρή και παράνομη δανειακή σύμβαση. Αυτή που δε σέβεται την ελευθερία μας και την καταργεί. Αυτή που δεν σέβεται το Σύνταγμά μας. http://www.inewsgr.com/130/koini-dilosi-pente-syntagmatologon-i-nea-daneiaki-symvasi-apotelei-ektropi-apo-ti-syntagmatiki-nomimotita.htm Αυτή που μας πετάει έξω από τα σπίτια μας. Που μας χρεώνει με σχεδιασμένα αξεχρέωτα χρέη. Αυτή που μας απομονώνει και μας στερεί με την φτώχια και τους νέους δικτατορικούς νόμους από κάθε δικαίωμα, υπηρεσία και αγαθό. Με τους νόμους που εξυπηρετούν τους δανειστές τοκογλύφους αντί του δημοσίου συμφέροντος. Αυτή που έφτασε την ανεργία στα ύψη και την συντηρεί. Που ελέγχει την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, την ανάπτυξη στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτή που μας κάνει σκλάβους και μας εξισώνει με τα ζώα και τα άψυχα αντικείμενα, που τα χρησιμοποιεί κανείς και τα πετάει στα σκουπίδια. Αντικείμενο προς κατανάλωση μας θεωρούν, εμπόρευμα. Για αυτούς εμείς δεν είμαστε άνθρωποι ίσοι μαζί τους και δεν έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Δεν ισχύει για την Ελλάδα λένε ο χάρτης των θεμελιωδών δικαιωμάτων και το δίκαιο της Ε.Ε http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/komision-den-isxyei-o-xartis-themeliodon-dikaiomaton-kai-dikaio-tis-ee-stin-ellada 

 Τους χαρακτηρίζει η υποκρισία, η εξαπάτηση, το ψέμα, η φιλαρχία, ο εκβιασμός, η τρομοκρατία, η αδικία, η υπερηφάνεια συνδεδεμένη με ένα μόνιμο αίσθημα ανωτερότητας, που αποτελεί τον τέλειο ρατσισμό. Εντωμεταξύ φτιάχνουν νόμους που λένε ρατσιστές εμάς. Είναι αυτή που μας πεθαίνει για να Τους εμπιστεύεστε αυτούς;

  Από την άλλη, αντί της αναγκαστικής κατάργησης των εθνών και των θρησκειών, έχουμε την αγάπη του Χριστού, που έφτασε μέχρι θανάτου, να μας παρακαλεί ευγενικά να ανταποκριθούμε. Από τη μια έχουμε τον εξαναγκασμό και το θράσος και την αναισθησία αυτών που μας πεθαίνουν και από την άλλη την τέλεια αγάπη και τον σεβασμό της ελευθερίας μας και την ευγένεια και την μακροθυμία από Εκείνον που πέθανε για μας και είναι, όχι άνθρωπος μόνο, αλλά και Θεός. Έχουμε την παράκλησή Του να υπερβούμε τα πάθη μας στο όνομά του. Αυτή η υπέρβαση είναι και ο μόνος και αληθινός δρόμος για την ειρήνη και την δικαιοσύνη. Η ανταπόκριση στο ευγενικό κάλεσμα της αγάπης του Χριστού.  

  Ας διαλέξει ο καθένας.

   Χρίστος Τσικούρας.